એક પગમાં મોજું છે ને એક પગ છે ખાલી,
એક પગમાં મોજું છે ને એક પગ છે ખાલી,
સાવ જ નવ્વી સ્ટાઇલ પહેરી હું મૉર્નિંગ વૉક પર ચાલી.
સાવ જ નવ્વી સ્ટાઇલ પહેરી હું મૉર્નિંગ વૉક પર ચાલી.
બીજું મોજું લઈને મમ્મી પાછળ મૂકે દોડ,
એ પહેલાં હું એવી છૂ કે જલ્દી આવે રોડ;
રોડ ઉપરના કંકર-પથ્થર પગને આપે તાલી.
સાવ જ નવ્વી સ્ટાઇલ પહેરી હું મૉર્નિંગ વૉક પર ચાલી.
એ પહેલાં હું એવી છૂ કે જલ્દી આવે રોડ;
રોડ ઉપરના કંકર-પથ્થર પગને આપે તાલી.
સાવ જ નવ્વી સ્ટાઇલ પહેરી હું મૉર્નિંગ વૉક પર ચાલી.
ખુલ્લા પગને રસ્તો એવી રીતે કરતો ‘હેલો’,
મોજાંવાળા પગને મોજું લાગે છે જમેલો,
કાઢું કે ન કાઢું કરતી ઠેઠથી ઠેઠ લગ મ્હાલી.
સાવ જ નવ્વી સ્ટાઇલ પહેરી હું મૉર્નિંગ વૉક પર ચાલી.
મોજાંવાળા પગને મોજું લાગે છે જમેલો,
કાઢું કે ન કાઢું કરતી ઠેઠથી ઠેઠ લગ મ્હાલી.
સાવ જ નવ્વી સ્ટાઇલ પહેરી હું મૉર્નિંગ વૉક પર ચાલી.
ઘરમાં ઘુસતાં જ મમ્મી ડોળા કાઢતી સામે આવી,
મને જોઈને એનો ગુસ્સો થઈ ગ્યો હવાહવાઈ;
બીજું મોજું કાઢી બોલી: ‘આવ, મારી વ્હાલી’.
સાવ જ નવ્વી સ્ટાઇલ પહેરી હું મૉર્નિંગ વૉક પર ચાલી.
મને જોઈને એનો ગુસ્સો થઈ ગ્યો હવાહવાઈ;
બીજું મોજું કાઢી બોલી: ‘આવ, મારી વ્હાલી’.
સાવ જ નવ્વી સ્ટાઇલ પહેરી હું મૉર્નિંગ વૉક પર ચાલી.
– વિવેક મનહર ટેલર
ટિપ્પણીઓ નથી:
ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો